Yeniden

Uzun zamandır, hatırlayamadığım kadar uzun zaman oldu gibi geliyor, bu kadar iyi ve canlı uyanmamıştım. Kullandığım magnezyum ve D vitaminlerinin etkileri görülmeye başladı galiba. Ağrım olmadan, uflayıp puflamadan, sızlanmadan, söylenmeden kalktım yataktan. Öyle güzel uyumuşum ki, Juliet bile -her zaman yaptığının aksine- sabahın köründe beni dürtmemiş, saat 8'e kadar uyumuşum mışıl mışıl. Hava sıcak ama ev serin, tatlı tatlı esiyor rüzgar pencere ve balkonlardan. Olgun'un Kapadokya maratonundan gönderdiği fotoğraflara baktım, orada da gökyüzü masmavi. Uzun bir aradan sonra ilk defa yine dağlarda olmak istedi canım :))

Yine uzuuun, upuzun bir aradan sonra yeniden yazmaya başlıyorum galiba. Bakalım nerelere gidecek, nelere dokunacak. 

Ocak 2012 bundan önceki son yazımın tarihi. Ondan sonra bir şeyler kopmuş, içime kapanmışım, kendimi ifade etmekten kaçınır olmuşum. Yoğun iş temposuyla boğulmam ve değil yoga yapmak; başımı kaşımaya bile vakit bulamamakla eş zamana denk geliyor bu kaçış. Bütün suç İŞ'te tabii, BEN masum :)

Arada geçen zamanın özetine bakarsak;

İstanbul'un sabah 06.00 kalkış/işe hazırlık - trafik - iş - trafik - akşam 20.00 işten eve dönüş temposunda bir yaşam. Düzenli egzersiz yapamamaktan kaynaklanan, fıtık kaynaklı tüm ağrı-sızı-şikayetlerin geri dönüşü. Onlar arttıkça iyice çaresiz hissedip moral kaydederek daha da kötüleşme, günü kurtaran düzensiz, plansız yoga-egzersiz-spor karışımlarıyla derman arama. Hiçbir şeye yetişememe, yetersizlik, bezginlik. Bir türlü aşılamayan ve artan yorgunluk, bitkinlik, tükenme... Ve sonunda Ocak 2015'de tiroid kanser ameliyatı sayesinde dinlenme fırsatı :)) Bir insan ameliyat olduğuna bu kadar mı sevinir :)) 'Sonunda hiç bir şey yapmadan sadece yatacağım' diye öyle mutlu girdim ki ameliyata :) Doktorlar moralimin neden bu kadar iyi olduğunu anlayamadılar :) Gerçekten kendimi çok ama çok yorgun hissediyordum. Elimi kaldıracak enerjim kalmamıştı adeta. Tabii bunun, uzun zamandır tiroidin sağlıklı çalışmasını engellemekte olan nodülden de kaynaklandığını öğrenmek, en azından sıkıntılarımın sebebinin belli bir fizyolojik nedene dayanmasının verdiği rahatlık da var. Ameliyat sonrası hastane odasında ne TV, ne kitap, ne ipad, hiçbir şeye bakmadan geçirdiğim sessiz ama keyifli saatler. Özetle; çok başarılı geçen bir ameliyat (doktorlarım Mete Düren ve Halil Azizlerli sağ olsunlar :), ardından eşsiz rahatlıkta bir nekahat dönemi (Olgun'um, annesi, becerikli görümcelerim, kayınçom, Yeşim'im, Hülya'm, Aslı'm sayesinde, ne kadar teşekkür etsem azdır)... Devamında yeniden işe dönüş, ama iş dünyasının o yapay stresine değil de, daha daha dinlenmeye olan ihtiyacımı fark edip istifa ediş... Ve yeniden kocaman bir OHHH! 

Günün Amacı: 

Hayatımdaki tüm fiziksel rahatsızlıkların stresten, sıkıntıdan, huzursuzluktan kaynaklandığını defalarca görüp yaşamış bir insan olarak, onlardan kaçarak bir yere varılmadığını da bilerek, aslında şu anda ülke olarak/hatta tüm dünyaca içinde bulunduğumuz durumda, stresten kaçmamın mümkün olmadığının da bilincinde olarak; biraz kendime dönmek, kendimi dinlemek, kendime ve dünyaya dışarıdan bakabilmek. Yaralarını yalayarak iyileştirmeye çalışan bir köpekçik gibi şifa bulmak. Bu amaç esnasındaki yolculuğumu başkalarıyla paylaşarak, belki bakış açıma dikkat çekmek, başkalarının farklı bakış açıları ve önerileriyle aydınlanmak, belki biraz farkındalık kıpırtısı yaratmak kendimde ve diğer gönüllerde, bu blog sayesinde. Yeniden. 

Ocağa yemek koyup geliyorum :) Açsa mideler, çalışmaz beyinler :)

Internetin en güzel kazançlarından biri: Benim gibi tarife bakmadan yemek yapamayan tipler için sınırsız bir kaynak oluşu :)) 

Blogumu ilk defa okuyanlar için, belki eski yazılarıma bir göz gezdirmek keyifli olabilir. Ben bugün onları yeniden okurken, o zamanki enerjimi, gücümü yeniden hissettim. Kendi gücümle güçlenmeye başladığımı hissettim. Umarım sizlere de iyi gelir.

Farkındalık ve sevgiyle kalın,

b.

Not: Bilenler bilir, Juliet'siz blog yazısı olmaz :)

'Patiler Karman Çorman' başlıklı çalışma :) - by B.A.D.