Juliet'i Kısırlaştırıyoruz

Kızımız Juliet pek tatlı, güzel bir kedi. Geldiği günden beri evin kızı oldu, her dakikamız onunla geçiyor. Ne yedi, ne içti, sağa baktı, sola döndü, elini yanağına dayadı, oynadı, gurladı (miyav demiyor pek, gurrr-vikkkk diyor), mutlu mu, keyifsiz mi... her haliyle ilgi odağımız. 

Veterinerden çok korkuyor. Oysa ki veterineri dünyalar tatlısı bir kız, Juliet'i çok seviyor, her gördüğünde bağrına basıyor - du ki artık basamıyor çünkü bir kaç ziyaret önce kızcağızın yüzünü tırmaladı velet. Her veterinere gidişimiz olay. Juliet'in surat beş karış, benim kalbim gümbür gümbür. Tırnağını bile keserken sinirleniyor kızcağıza.

Veterinerimizin söylediğine göre iyi bakılmaktan olabilir, kızımız kızışma dönemine erken girdi, 4 aydır 1'er hafta arayla sürekli bağırıyor. Bize epeydir uykusuz geceler yaşattığı gibi, kendisi de yemiyor, içmiyor, mutsuz, dağınık oluyor o dönemlerinde. Artık 8 aylık oldu, veterinerlerimizle konuştuk, yarın kısırlaştırma ameliyatı yapılmasına karar verildi. Sürekli kızışma döneminde olmasının bir diğer sebebi de kist olma ihtimali imiş, ameliyat biraz ciddi olabilir diye, veterinerimiz hocasıyla beraber yapacak ameliyatı. 

Veterinerlerimize çok güveniyoruz, burada reklamlarını da yapayım, Suadiye'de Vetelite (http://www.vetelite.com/). Mükemmel bir mekan, tertemiz, mis gibi. Ameliyathaneleri, cihazları, teknikleri son derece modern. Her şeyden önemlisi de, hayvanları çok seviyorlar ve sahiplerinin psikolojisini de çok iyi anlıyorlar. Yarınki ameliyattan hiç korkmuyorum. Beni endişelendiren tek şey, Juliet'in psikolojik olarak nasıl etkileneceği. Uyandığında evinde olmamak, benim yanında olamamam muhtemelen, belki 1 gece orada kalmak zorunda olması...onu endişelendirecek, belki de terk edildiğini zannedecek. Ve bu durum beni inanılmaz üzüyor. Üzüldükçe dramatik düşünceler ve kurgular beynimde büyüdükçe büyüyor. 

Zaten zihin o kadar seviyor ki dramatize etmeyi. Mesela bu yazının başlığı "Juliet ameliyat masasında" filan gibi çok daha dramatik bir şey olacaktı!!! 

Hayatı olduğu gibi kabul etmek zor geliyor eğer söz konusu sevdiklerinizin sağlığıysa. Oysaki Juliet çok mutlu bir kedicik, çünkü ona çok iyi bakıyoruz ve çok seviyoruz. İlgi ve sevgiye boğuyoruz diyebilirim. Bir çok kedi onun kadar şanslı değil, bizim evde hayvan olmak harika bir şey. Şimdi de yine kendi sağlığı için epey paraya kıyıp en iyi yerde ameliyat ettiriyoruz. Yani ortada kahrolacak bir şey yok. Ama Barış Altan Doğan beden-zihin mekanizması, bu tür durumlarda acı çekmeye ayarlı. O yüzden çok da yapacak bir şey yok. Şimdiki ana odaklanarak, geleceğe fazla takılmazsa bu gece ve yarın, daha rahat ve huzurlu olacak herşey Barış için. Yoksa işi zor. Olgun da iş seyahatinde. O yüzden herşey daha bir zor (işte bu da bir şartlanma, karar verilmiş herşeyin zor olacağına!)

Şimdiden geçmiş olsun minik kızım. Bize fazla kızma, senin için neyin iyi olduğuna biz karar verdik. Ev kedisi olmanın zor yanlarından biri de bu, kendi kararlarını kendin alma şansın çok fazla yok.

Başarılı ameliyatlar ve uzun sağlıklı bir yaşam dilekleriyle.

Haydi şimdi anneyle oyuna !!
b.  

Juliet Graf   by B.A.D.